2021 / LAW OF THE DESERT
Wspominałam tam, na tamtym piachu ‘nie wiem, brak mi słów, jak to wsadzić w ramy’.Zaufałam, popłynęłam z tym co się wydarzało, co samoistnie się uruchamiało.
Dziś przyszła odpowiedź. Esencja jest w odczuwaniu, tam na Pustyni, która ma tak mocną symbolikę, jest przestrzeń na czucie i prawdę, która w odczuwaniu płynie, w tej pustce wydarza się wszystko bo w zawierzeniu i zaufaniu, w tej ciszy wyłania się prawdziwa tożsamość i odpadają maski zaprzeczenia. Na Pustyni nie ma miejsca na logikę, umysłem tego nie ogarniesz, tylko sercem. Zatem czuj. Pozostawiam w milczącym trwaniu to czym jest to doświadczenie.W każdej fotografii jest zachowana energia, komunikat, przekaz, myśl. Po prostu czuj. I w tej Pustce doświadczamy świata energii, kontaktujemy się z nim poprzez odczuwanie. Energia nie zna czasu i przestrzeni. To stąd w fotografiach możemy ponownie przeżyć przeszłość, dostrajając się do minionych dni. Miałam ogromną galerie! Ludzie przychodzili, doświadczali moich obrazów i znikali na horyzoncie. Pustynia robiła swoje, właściwe. Miałam zwrócić tylko na nią uwagę. Jakoś to nazwać, jakoś ubrać w słowa, stworzyć coś co samoistnie jest tworzeniem. Rozpieczętowałam sztukę w naturze i dzisiejszego dnia pojawiło się coś czego wtedy jeszcze nie widziałam na horyzoncie. Ten projekt dopiero się zaczyna, więc bądź ze mną i Prawem Pustyni. Dziś wiem i głoszę, że każdy z obecnych tam obrazów jest na sprzedaż. Pustynia niezmiennie tłem dla Człowieka. Dziękuję za to doświadczenie, sobie, światu, ludziom, którzy byli tam ze mną, którzy teraz oglądając te zdjęcia zasilają ten projekt. Tobie też bardzo Usłyszałam tak wiele wspaniałych słów, tyle obecności, spojrzeń, tyle współodczuwania. Zapadło mi w pamięci zdanie ‘Alicja, Ty jesteś jak ta Pustynia’. Zapadło w moim sercu i dojrzewa, dotknęło takiego miejsca we mnie, które sprawiło, że po prostu czuję i wiem co dalej.. Dziękuję, z Wnętrza, Alicja PS. “Nic się samo się”. Nie ma przypadków.
FOTORELACJA 28.08.2021
AKT I / PRAWDA
PRAWO PUSTYNI
AKT I / PRAWDA
Czy to możliwe, że wszystko co wydarza się ostatnio w moim życiu, rządzi się prawem pustyni? Wręcz nim jest, abym miała jasno zakomunikowane jak ubrać go w słowa?
Czy to możliwe, że doświadczam każdego z jego aktów, aby pojąć na głębokim poziomie czym ono jest?
•Na Pustyni wszystko co fałszywe burzy się,
W piach zamienia się,
Aby na fundamencie miłości odrodziło się.•
I może wydawać się, że coś się kończy, że wszystko nie tak, może pojawiać się lęk o to co przyniesie kolejny krok, ból ze straty minionych chwil czy jeszcze nie przeżytych wyobrażeń, niemoc, że wszystko dzieje się poza mną, złość z nie spełnionych pragnień, może pojawić się pustynna burza, która wprowadza chaos w poukładane struktury, burzy koncepcje umysłu, wrzuca Cię w kołowrotek myśli, już coś przychodzi Ci na myśl, już chwytasz się ! I bach. Rozpad.
Człowiek w Tobie chciałby pojąć, zrozumieć, poukładać na nowo, dostać odpowiedź.
Pustynia jednak milczy.
Kiedy burza ucichnie, kiedy opadniesz z sił, zaprzestaniesz walki, kiedy wybrzmią emocje.. usłyszysz, w głębi poczujesz.
Jesteś. Choć nie widzisz co za horyzontem, ufasz, choć nic nie jest takie jak było, puszczasz kontrolę.
W zaufaniu. Sobie i sile wyższej, w zaufaniu Pustyni.
Zobaczysz w odpuszczeniu prawdę duszy. Pojmiesz na głębokim poziomie po co. Z czasem wyszeptasz sobie ‘ah to tak, to po to’.
Prawo Pustyni – Prawda, która czasem boli, czasem wprowadza dyskomfort, czasem coś zabiera, aby móc coś przynieść, czasem obnaża, czasem rodzi gniew, niepokój i wszystko co ludzkie, budzi emocje, lecz zawsze przynosi wolność, ogromną przestrzeń, gdzie wyraźnie widzisz którędy dalej Twoja droga. Prowadzona.
Na Pustyni, w prawdzie pozostawiasz przeszłość w przeszłości, idąc w przyszłość w wolności.
AKT I / CZUCIE
PRAWO PUSTYNI
AKT I / CZUCIE
Czucia Era.
Na Pustyni powraca czucie.
W tej ciszy, w tej pustce.
Już nie uciekniesz od tego co chce wybrzmieć w Tobie na zewnątrz.
I być może czujesz dyskomfort, ucisk w brzuchu, zaciśnięte gardło, być może czujesz, że nie zniesiesz tego dłużej.
Tak boli.
Tyle czasu stłumione
Emocje
Ściśnięte ciało
Na wdechu
Byle by
Byle jak
Tam na pustyni po prostu czujesz
Bez zbędnych analiz,
Bez tłumaczeń, bez wstydu, niepewności,
bez maski.
Puszczasz zaciśnięte w pięści dłonie,
Uwalniasz zagłuszony krzyk
Niewypłakane łzy
Przyhamowną euforię.
Wdech i wydech.
Nie raz chciałam wytargać z siebie emocje. Wyłączyć, wyciszyć, choć na moment.
Im bardziej ich nie chciałam tym z większym łomotem dopadały mnie w najmniej oczekiwanym momencie.
Emocje są do poczucia, są energią w nas, która chce swobodnie przepłynąć, są życiem.
Kiedy upychamy je w ciele, tłamsimy, w pewnym momencie eksplodują jak zatkany gejzer albo zaczną zatruwać nasze wnętrze, stopniowo zamrażać, wyciszać, upychać energię, tą życiodajną aż przyjdzie marazm, niemoc, bezsilność, opad.
Życie to czucie. Serce to czucie.
Móc swobodnie czuć, pozwalając na wszystko co płynie z wnętrza.
Przepływ, wciąż wdech i wydech, w prawdzie, w procesie, na Pustyni.
Czucia era. Serca era.
Dla wrażliwych.
Wrażliwi potrzebują Pustyni.
Z Wnętrza,
Alicja
Zdjęcie
AKT I / UFAM
PRAWO PUSTYNI
AKT I / UFAM
Miałam w planach inną wiadomość, przyszło coś zupełnie niespodziewanie.
I dziś pozostawiam tu kolejne prawo pustyni.
Tak krótko, najkrócej. ‘Porozmawiajmy więcej.’
W obrębie prawa pustyni wszystko pozornie dzieje się samo, w zaufaniu, w prowadzeniu, w odpuszczeniu, w prawdziwe. Rozmowa, pewne słowa mimochodem rzucone, jakiś ruch wykonany intuicyjnie.
Wystarczy zaufać i pozwolić się wydarzać.
Puścić kontrolę.
Dziś pozostawiłam coś na Pustyni, coś co było gotowe na odpuszczenie, w przyspieszeniu potoczyły się kolejne sytuację.
Dzieją się cuda.
I wszystko jest możliwe. I nie dziwi nic.
Ile połączeń, ile wglądów, ile znaczenia, ile uwolnienia.
I nic tak nie porusza jak otwarte serce.
To że ktoś zwrócił się do Wnętrza.
Że odważył się czuć.
Nic tak nie porusza, kiedy słyszę i czuję, że w moim najbliższym otoczeniu dzieją się cuda, ludzie dotykają prawdy i swojej wrażliwości.
Jestem świadkiem procesów, które uruchamiają się w ludziach w obrębie prawa pustyni.
Tyle miłości i znaczenia.
I poruszenia, na moich oczach.
Czuję ogromną wdzięczność i wielki podziw dla odważnych powracających.
Dziś jeszcze jestem w szoku, ale osadzam się w nowym. Wciąż Ufam.
Kolejny post będzie już ten oczekiwany. 
Foto. Marcin Szymon Zakowicz
Ze mną Martyna Gabriela Friedla
Dziękuję,
Mam jeszcze na myśli inne osoby, które zainspirowały mnie w napisaniu tego prawa.
W szoku, z Wnętrza,
Alicja
AKT II / PUSTKA
PRAWO PUSTYNI
AKT II / PUSTKA
Do Wrażliwego Człowieka.
Człowieku,
który czuje za wszystkich, wszystko, prawdę czuje, który Dotyka najgłębszej głębi, przenika bezkres pustki, przeżywa do szpiku kości drugą historię.
Gdzie Ty? Skoro wszystko tak dotyka, tak przeszywa, tak poskramia, tak boli, tak porusza, tak wzrusza, tak budzi emocje..
Gdzie Ty się kończysz a zaczyna świat?
Człowieku, który czuje na odległość masowe tragedie, który poprzez ekran boi się wraz z dzieckiem zgubionym w lesie,
Człowieku, którego boli każde wycięte drzewo, problem ludzi, zwierząt, wnętrz.
Gdzie Ty jeśli przeczuwasz co on, co drugi człowiek w sobie niesie, przeplatają się wnętrza, nie wiesz kim jesteś, jak kameleon wtapiasz się w cudzy świat. Przeżywasz inne zranione serce
Wrażliwy Człowieku z sercem, które chce wciąż w otwartości być, tak w przeciągu, wnętrze uzewnętrznione
Taka w Tobie pojemność, przewalające się historię, ile ich? Które zostały i zalewają Cię, pochłaniają, grają w Tobie?
Kogo w swym Wnętrzu jeszcze chowasz?
Człowiek wrażliwy potrzebuje Pustyni
Być sam, co jakiś czas sam, nie samotny bo z sobą, w uważności i odczuwaniu siebie, w bliskości swojego serca.
Wyłącz to, zatrzymaj chęć chłonięcia problemów świata
Przestań. Stop. Raz na jakiś czas zamknij oczy i poproś, aby wyjść.
W tej pustce usłyszysz, zobaczysz swoją prawdę, w duszy ciszy.
Wrażliwość to wielka moc, którą warto nauczyć się władać.
Wrażliwość to nie słabość.
to dar, to piękno przeżywania i doświadczenia, to połączenie duszy z ciałem, serca zumysłem.
Wrażliwych potrzebuje świat,
To oni potrafią pomimo ran wciąż wyciągać serce na dłoni,
Sercem łączymy się
z ziemią,
z istnieniem.
Współistnienie.
‘Wrażliwi potrzebują pustyni.’ – fragment filmu PRAWO PUSTYNI, który ukaże się wkrótce. 
Dziś ponownie usłyszałam swoją prawdę, podkręcam, do dzieła!
Alicja
AKT I / OGIEŃ
PRAWO PUSTYNI
AKT I / OGIEŃ
Ogień we mnie
Czasem pojawia się, aby spalić wszystko co mi nie służy,
Aby przywrócić mnie na właściwy tor
Zejść z nie swoich dróg, myśli, wierzeń.
Pojawia się kiedy błądzę za długo, tkwię w próżni, zatracam się w niemocy
Kiedy nie godzę się na to co przed oczami
Na bez sens, bez serc, nie człowieczeństwo,
I świat budowany na ranach, destrukcyjny,
Pełen cierpienia, nie ludzki
Kiedy widzę u władz straumatyzowane
skrzywdzone Wewnętrzne dzieci
Kiedy widzę jak traumy przeszłości
Wylewają się na świat mieszając w głowach
Podcinają wielkim sercom skrzydła
Odpala się ogień
Gdy krążę w kółko, deptam daremne ścieżki
Kiedy coś co ważne omijam
Z lęku, z troski, z bez znaczenia
Bucha, kiedy wyrzekam się siebie
Zbyt długo stoję w czyiś butach,
Oddaje siebie bezzwrotnie
Kiedy wchodzę w miejsca, które nie są moje.
Nigdy nie będą
Pojawia się ogień,
Gdy myśli ścinają z nóg,
Zapętlają w beznadziei
Bucha, kiedy schodze ze swojej drogi
Zapominam o tym co najważniejsze
Pojawia się, aby przywrócić mnie
Spala ilzuje, abym stanęła w prawdzie,
Jeszcze bliżej.
Podkręca mnie do dzieła
Abym spełniała się w tym po co przyszłam
Dziś czuję ogień, któremu pozwalam płonąć.
I burzyć wszystko co nigdy moje nie było,
co przysłania jasność widzenia.
Aby działać tam gdzie moje miejsce.
Potrafić czuć złość.
Czuć w każdym fragmencie ciała i przeradzać ją w moc do działania.
Nie buchać na lewo i prawo,
a świadomie kierunkować, spalać
Ogień, który uwalnia lęki i fałsz
Do prawdy.
Ile razy bez wewnętrznej zgody zacznę patrzeć nie swoimi oczami, czuć nie swoje emocje, myśleć nie moje myśli, on zapłonie.
Płonie i chce wykrzyczeć bunt, krzyczę w głos, wyrzucę nadmiar, uruchomie energię,
W ten piach, w ten horyzont rykne, aby runęło co sztuczne i nietrwałe, straumatyzowane,
Niech zostanie to co na fundamencie miłości zbudowane.
Pustynia miejscem dla ognia,
Miejscem na każdą emocje
Tam uczysz się odczuwania,
Człowieczeństwa.
Ah ta złość
I ona do zintegrowania na Pustyni.
Prawo Pustyni dopomina się o kontynuację.
Po prostu bądź!
Alicja
PS. Obrazy na zdjęciu, od lewej: Jaskinia, Maska, Kobieta, Pokłon, Most III, Autoportret, Zmiana.
Zdjęcie: kadr z filmu Prawo Pustyni.
